Lance Armstrong’a malum nedenlerden dolayı pek de sempatim yok. Bu arada, temel gıcık kapma sebebim doping yapması değil (Sarper Günsal’ın deyimiyle “hangimiz yapmıyoruz ki?”😄), daha çok US Postal ve sonrası zamanlardaki bossy ve bullying halleri. Ama adam zor durumdaki eski bisikletçilere hızır gibi yetişiyor, destek oluyor, o açıdan da çok takdir ediyorum.
Baştaki “gevezeliklerinizin” meraklılarından biri olarak bu haftakinin ilk üç arasına girdiğini söylemek istiyorum. Her şeyi şiir gibi özetlemişsiniz, elinize sağlık 👏🏻👌🏻
Bülteninizi çok beğenerek okuyorum elinize sağlık ancak makine gibi bedenlerin bize biz gibi konuşması dışında modern sporcuların bize en uzak olduğu zamanlarda yaşıyoruz gibi geliyor bana. Başarısızlıkları düş kırıklıkları psikolojileri üzerine içten konuşmaları dışında modern sporcuların ve sporların performans dışında bize anlattıkları bir hikaye yokmuş gibi geliyor artık. İşleri/Performansları dışında anlatacak hikayesi kalmayan sporcuların ve sporların da bize her geçen gün uzaklaştıklarını hissediyorum. Gerçi bütün dünya bir performans baskısı altında belki de o yönden de bize hala yakınlardır bilemiyorum ama bu durumlarda aklıma Messi'ninki gibi bir hayatı istemem diyen Pablo Osvaldo geliyor ve her geçen gün daha haklı olduğunu hissediyorum.
Hisleriniz çok tanıdık. Bunlara yaklaşsam da tamamen katıldığımı söyleyemeyeceğim ama aslında. Modern sporcular bize biz gibi konuşuyor derken psikolojik anlamda kapalı kutu olan eskilerden çok daha farklılar demek istemiştim zaten sizin dediğiniz gibi. Onun dışında bize anlattıkları hikâyelerin yok oluşuna değil de bu hikâyeleri bulmanın biraz daha zorlaştığına katılabilirim. Böylesi daha keyifli olabiliyor hatta. Spor ve sporcular hakkında yazmamın sebebi onların bana bir hikâye anlattığına inanmam. Eskiler daha bizdendi buna katılıyorum ama modern dönemin de sayılı olsa da ayrı bir çekiciliği var.
Lance Armstrong’a malum nedenlerden dolayı pek de sempatim yok. Bu arada, temel gıcık kapma sebebim doping yapması değil (Sarper Günsal’ın deyimiyle “hangimiz yapmıyoruz ki?”😄), daha çok US Postal ve sonrası zamanlardaki bossy ve bullying halleri. Ama adam zor durumdaki eski bisikletçilere hızır gibi yetişiyor, destek oluyor, o açıdan da çok takdir ediyorum.
Baştaki “gevezeliklerinizin” meraklılarından biri olarak bu haftakinin ilk üç arasına girdiğini söylemek istiyorum. Her şeyi şiir gibi özetlemişsiniz, elinize sağlık 👏🏻👌🏻
Umutla direnmeye ve Giro’muzu takipe devam ♥️
Çok teşekkür ederim Cansu, yalnız hissetmediğim için yazabiliyorum, var ol 🤠 🚲
Sayende ben de yalnız hissetmiyorum ki bu konuda bana katılanlar çok sayıda eminim. Sen de hep var ol 🤟🏻
Bülteninizi çok beğenerek okuyorum elinize sağlık ancak makine gibi bedenlerin bize biz gibi konuşması dışında modern sporcuların bize en uzak olduğu zamanlarda yaşıyoruz gibi geliyor bana. Başarısızlıkları düş kırıklıkları psikolojileri üzerine içten konuşmaları dışında modern sporcuların ve sporların performans dışında bize anlattıkları bir hikaye yokmuş gibi geliyor artık. İşleri/Performansları dışında anlatacak hikayesi kalmayan sporcuların ve sporların da bize her geçen gün uzaklaştıklarını hissediyorum. Gerçi bütün dünya bir performans baskısı altında belki de o yönden de bize hala yakınlardır bilemiyorum ama bu durumlarda aklıma Messi'ninki gibi bir hayatı istemem diyen Pablo Osvaldo geliyor ve her geçen gün daha haklı olduğunu hissediyorum.
Hisleriniz çok tanıdık. Bunlara yaklaşsam da tamamen katıldığımı söyleyemeyeceğim ama aslında. Modern sporcular bize biz gibi konuşuyor derken psikolojik anlamda kapalı kutu olan eskilerden çok daha farklılar demek istemiştim zaten sizin dediğiniz gibi. Onun dışında bize anlattıkları hikâyelerin yok oluşuna değil de bu hikâyeleri bulmanın biraz daha zorlaştığına katılabilirim. Böylesi daha keyifli olabiliyor hatta. Spor ve sporcular hakkında yazmamın sebebi onların bana bir hikâye anlattığına inanmam. Eskiler daha bizdendi buna katılıyorum ama modern dönemin de sayılı olsa da ayrı bir çekiciliği var.